· küçükken, çook küçük bi kızken zamanın geçmesini istemediğim anlarda hiç hareket etmeden durur. sadece o anı ve olayları beynimde irdeler zaman o an gerçekten durmuş gibi devam ederdim, ama daha sonraları zamanı hiç bir şeyin durduramayacağına yavaş yavaş ikna olmaya başlamıştım. ben durup gözlerimi kapatıp zamanın durmasını isterken kuşlar uçmaya devam ederdi, rüzgar eserdi, insanlar konuşurdu ve en önemlisi ben nefes alırdım nefes aldığım sürece zamanın durmayacağına kanaat getirdiğimde 12 yaşındaydım. az çaba harcamadım nefes çalışmalarında ama yine de kuşları ve rüzgarı durduramadım insanların seslerini kesmeyi becersemde.
kontes önyargıyla başladığım filmlerden, zaten 5 dakka içinde tüm önyargıyı çok iyi bi şekilde silmeyi beceriyorda.
gücün, iktidarın, zekanın ve güzelliğin zaman ve aşk karşısında ki çaresizce yenilgesini olabilecek en iyi şekilde gözler önüne sermiş. oldukça etkileyici sahnelere ve dialoglara sahip, izlerken etkisine gerçek anlamda hissediyorsunuz.
bu kadar yükselişten aşkın ve komplonun kurbanı olarak böylesi bi düşüş, o güçte - duygusuz, meraklı ve merhametsiz- bi kadının hazin sonu her şekilde insanın canını acıtıyor.
julie delpy gerçekten çok iyi bi oyunculuk çıkarmış, filmi olabildiğince sürükleyip filmin ve rolün hakkını fazlasıyla vermiş. gerçekten de dediği gibi tarih sadece galiplerin anlattığı bir hikaye, ve sadece anlatan tarafından bildiklerimizle sınırlıyoruz anlatanın hayal gücüne göre şekillendiriyoruz. şimdi kendi hayat filmimizde oynarken minicik bi bebeklikten başlayan bu filmde yıllar yıllar sonra hayatın bize verdiklerine karşın bizim verdiklerimiz az mı?
yaşlanmayı seviyorum, bundan yirmi yıl sonra güzellikten eser kalmama riskide olsa, her yaşın, her anın, her görünümün güzelliğini erzebetin ıstvan ı sevdiği kadar seviyorum.
kadın ve erkek eşit ama farklıdır. kadının duyguları göğüs kısmındadır o yüzden aşk gibi duygulara yenik düşerler.
izlenmesi gereken fimlerden,
iyi seyirler...